آموزش رایگان پاستل&روش تولید پاستل&ساخت مداد شمعی&فرمول ساخت پاستل&فرمولاسیون آموزش

« شرکت ویلاتوس آماده ارائه فرمولاسیون تولید هزاران محصول با کیفیت عالی و صرفه اقتصادی بالا به شما دوستان می‌باشد.پشتیبانی پس از ارائه ی فرمول بسیار حائز اهمیت است که برخی از سایت ها با ارائه‌ی فرمول رایگان و یا بسیار ارزان قیمت این پشتیبانی را ندارند.

ما به طور کاملاً دقیق و پشتیبانی یکساله و  ۲۴ ساعته مرحله به مرحله تولید محصول را برای شما توضیح خواهیم داد و در تمام مراحل تولید‌ به عنوان مشاور در کنار شما خواهیم بود.ما با آشنا سازی شما با تک تک مواد اولیه محصول مورد نظر ، کیفیت و قیمت تمام شده محصول را به شما واگذار می‌کنیم تا خود تعیین کننده باشید.

فرمولاسیون شرکت ویلاتوس هم سطح و در حد استانداردهای تعیین شده و برابر فرمول محصولات موجود در بازار و قابل رقابت با آنها است.

بهترین و با کیفیت ترین فرمولاسیون همراه با صرفه اقتصادی بالا را تنها از ما بخواهید.جهت دریافت فرمول و راهنمای تولید با ما در تماس باشید.»

         « انواع پاستل و کاربرد آن»

پاستل (انگلستان: / ˈpæstəl / ، ایالات متحده: / pæˈstɛl /) یک محیط هنری به شکل چوب است که از رنگدانه های پودر شده و مواد اتصال دهنده تشکیل شده است. رنگدانه های مورد استفاده در پاستیل مشابه آنهایی است که برای تولید برخی دیگر از رسانه های هنرهای تجسمی رنگی مانند رنگ روغن استفاده می شود. چسب دارای رنگ خنثی و اشباع کم است. اثر رنگ پاستیل بیش از هر فرآیند به رنگدانه های خشک طبیعی نزدیکتر است. پاستل ها از زمان رنسانس توسط هنرمندان مورد استفاده قرار می گرفتند و در قرن هجدهم محبوبیت قابل توجهی پیدا کردند ، زمانی که تعدادی از هنرمندان برجسته پاستل را ماده اولیه خود قرار دادند.‌‌

به یک اثر هنری که با استفاده از پاستل ساخته می شود پاستل (یا نقاشی پاستل یا نقاشی پاستلی) می گویند. پاستل به عنوان فعل به معنای تولید یک اثر هنری با پاستل است. به عنوان صفت به معنای رنگ پریده است.

پاستل چیست / 

پاستل ها میله های رنگدانه ، گچ ، و چسب قالب هستند. درست مانند لوله ای از رنگ اکریلیک با کیفیت ، که حاوی رنگدانه و یک پلیمر اکریلیک است ، در پاستل ها از نوع اتصال دهنده دیگری استفاده می شود که با رنگدانه مخلوط می شود. همانطور که فقط در یک دقیقه یاد خواهید گرفت ، نوع چسب پاستیل بسته به اثر مورد نظر می تواند بسیار متفاوت باشد. اما پاستیل کمی پیچیده تر از فقط سه ماده است ... پاستل ها بیشتر به عنوان یک ماده خشک خشک در نظر گرفته می شوند ، که باعث می شود آنها هم برای استودیو و هم برای پلین مناسب باشند.

[1] چوب یا مداد رنگی پاستلی از رنگدانه های پودری ترکیب شده با یک چسب تشکیل شده است. ترکیب دقیق و مشخصات یک چوب پاستل منفرد به نوع پاستیل و نوع و مقدار چسب استفاده شده بستگی دارد. همچنین به تنهایی سازنده متفاوت است. در پاستل های خشک در طول تاریخ از کلاسورهایی مانند صمغ عربی و کتیرای صمغی استفاده می شده است. متیل سلولز به عنوان یک چسب در قرن بیستم معرفی شد. غالباً یک ماده گچ یا گچ وجود دارد. آنها در درجه های مختلف سختی در دسترس هستند ، انواع نرم آن در کاغذ بسته بندی می شود. برخی از مارک های پاستلی از پومیس در صحافی برای ساییدن کاغذ و ایجاد دندان بیشتر استفاده می کنند. رسانه های خشک پاستیل را می توان به شرح زیر تقسیم کرد: پاستل های نرم: این پرکاربردترین نوع پاستل است. چوب ها قسمت بالاتری از رنگدانه و چسب چسب کمتری دارند. این نقاشی را می توان به راحتی لکه دار و مخلوط کرد ، اما منجر به ایجاد بیشتر گرد و غبار می شود. نقاشی های تمام شده ساخته شده با پاستل های نرم نیاز به محافظت دارند ، یا در قاب زیر شیشه قرار می گیرند و یا با یک ماده ثابت کننده برای جلوگیری از لکه گیری می پاشند. اسپری مو نیز کار می کند ، اگرچه مواد ثابت کننده ممکن است روی رنگ یا بافت نقاشی تأثیر بگذارند.

 [2] گچ سفید ممکن است به عنوان پرکننده در تولید رنگهای کم رنگ و روشن با درخشندگی بیشتر استفاده شود.

 [3] تابلو پاستل: این مواد با حداقل چسب در کامپکتهای مسطح (شبیه برخی از آرایشها) فرموله می شوند و با ابزارهای مخصوص اسفنج نرم ریز هسته استفاده می شوند. هیچ مایع درگیر نمی شود. پاستیل های تابه ای که در قرن بیست و یکم اختراع شده است ، می تواند برای کل نقاشی یا در ترکیب با چوب های نرم و سخت استفاده شود.

              « انواع پاستل»

پاستل های سخت: این ماده دارای مقادیر بیشتری از چسب و رنگدانه کمتری است ، و یک ماده نقاشی تیز را تولید می کند که برای جزئیات خوب مفید است. اینها را می توان با سایر پاستیل ها برای ترسیم رئوس مطالب و افزودن لهجه ها استفاده کرد. از پاستل های سخت به طور سنتی برای ایجاد طرح اولیه از ترکیب استفاده می شود. 

[3] با این حال ، رنگ ها درخشش کمتری دارند و در مقایسه با پاستل های نرم در محدوده محدودی موجود هستند. مداد پاستلی: این مدادها با سرب پاستلی هستند. آنها برای افزودن جزئیات خوب مفید هستند. علاوه بر این ، پاستل هایی که از روش دیگری برای تولید استفاده می کنند: پاستل های روغنی: این مواد قوام نرم و کره ای دارند و رنگ های شدیدی دارند. آنها متراکم هستند و دانه کاغذ را پر می کنند و ترکیب آنها کمی دشوارتر از پاستیل های نرم است ، اما به ماده ثابت کننده ای نیاز ندارند. آنها ممکن است با نازک شدن با سقز در سطح کار پخش شوند. 

[4] پاستل های محلول در آب: اینها شبیه پاستل های نرم هستند ، اما حاوی یک جز component محلول در آب ، مانند پلی اتیلن گلیکول هستند. این اجازه می دهد تا رنگ ها با یک شستشوی آب به یک قوام یکنواخت و نیمه شفاف نازک شوند. پاستل های محلول در آب در طیف محدودی از رنگ در رنگ های قوی ساخته می شوند. این مزایا این است که مخلوط کردن و مخلوط کردن رنگ ها با توجه به سیال بودن آنها امکان پذیر است و همچنین بسته به مقدار آب استفاده شده با برس به سطح کار ، امکان ایجاد طیف وسیعی از جلوه های رنگی را فراهم می کنند.

در جوامع هنری بحث هایی درمورد اینکه دقیقاً چه چیزی به عنوان یک پاستیل محسوب می شود ، بحث شده است. انجمن پاستل در انگلیس (قدیمی ترین جامعه پاستل) اظهار می دارد که رسانه های زیر برای نمایشگاه های خود قابل قبول هستند: "پاستل ، از جمله روغن پاستل ، زغال چوب ، مداد ، Conté ، سنگوئین یا هر رسانه خشک". به نظر می رسد تاکید بر "رسانه های خشک" است اما بحث همچنان ادامه دارد..

.به منظور ایجاد پاستیل های سخت و نرم ، رنگدانه ها به صورت خمیر با آب و چسب آدامس خرد می شوند و سپس می غلتند ، فشار داده یا به صورت چوب خارج می شوند. نام "پاستل" از pastellum لاتین قرون وسطایی ، خمیر woad ، از pastellus لاتین اواخر ، paste می آید. واژه فرانسوی pastel برای اولین بار در سال 1662 ظاهر شد. اکثر مارک ها درجه بندی یک رنگ را تولید می کنند ، رنگدانه اصلی آن تیره است ، از رنگدانه خالص تا نزدیک سفید با مخلوط کردن گچ های مختلف. این اختلاط رنگدانه ها با گچ در اصل کلمه "پاستل" با اشاره به "رنگ پریده" است زیرا معمولاً در مکان های آرایشی و مد استفاده می شود. پاستل با اجازه دادن به حرکت میله ها روی زمین ساینده ، ایجاد رنگ روی دانه کاغذ ، تخته ماسه ، بوم و غیره ساخته می شود. هنگامی که کاملا با پاستل پوشانده شود ، این کار یک نقاشی پاستلی نامیده می شود. در غیر این صورت ، یک طرح یا نقاشی پاستلی. نقاشی های پاستلی که با محیطی ساخته شده اند که بیشترین غلظت رنگدانه را دارد ، نور را بدون انکسار تاریک منعکس می کنند ، و باعث می شود رنگ های بسیار اشباع شود.

تکیه گاه های پاستل نیاز به تهیه "دندان" برای چسباندن پاستل و نگه داشتن رنگدانه در محل دارند. پشتیبانی شامل: کاغذ گذاشته (به عنوان مثال Ingres ، Canson Mi Teintes) تکیه گاه های ساینده (به عنوان مثال با سطح پوکه ریز آسیاب شده ، گرد و غبار مرمر یا سنگ پوسیده) کاغذ مخمل (به عنوان مثال Hannemühle Pastellpapier Velor) مناسب برای استفاده با پاستل نرم ترکیبی از الیاف مصنوعی متصل به پشت بدون اسید است..

اگر هنرمند ملاحظات بایگانی مناسب را داشته باشد می توان از پاستل برای تولید یک اثر هنری دائمی استفاده کرد. این یعنی: فقط از پاستل هایی با رنگدانه های سبک استفاده می شود. از آنجا که توسط یک چسب محافظت نمی شود ، رنگدانه موجود در پاستل به ویژه در برابر نور آسیب پذیر است. نقاشی های پاستلی ساخته شده با رنگدانه هایی که هنگام قرار گرفتن در معرض نور تغییر رنگ یا تن می دهند ، با نقاشی های گواش با استفاده از همان رنگدانه ها مشکلات مشابهی دارند. کارها بر روی پشتیبانی با کیفیت بایگانی بدون اسید انجام می شود. در طول تاریخ برخی از کارها بر روی تکیه گاه هایی اجرا شده اند که اکنون بسیار شکننده هستند و تکیه گاه بیش از رنگدانه باید در زیر شیشه و به دور از نور محافظت شود. آثار به درستی زیر شیشه سوار و قاب می شوند تا شیشه به آثار هنری دست نزند. این مانع از زوال می شود که با خطرات زیست محیطی مانند کیفیت هوا ، رطوبت ، مشکلات کپک همراه با تراکم و لکه سازی همراه است. برخی از هنرمندان با پاشیدن ماده ثابت کننده از قطعات تمام شده خود محافظت می کنند. ثابت کننده پاستل یک لاک آئروسل است که می تواند برای کمک به تثبیت ذرات کوچک ذغال یا پاستل روی نقاشی یا نقاشی استفاده شود. بدون کدر کردن و تیره شدن رنگهای روشن و تازه پاستل نمی تواند به طور کامل از لکه گیری جلوگیری کند. استفاده از اسپری مو به عنوان ماده ثابت کننده معمولاً توصیه نمی شود زیرا فاقد اسید است و بنابراین می تواند اثر هنری را در دراز مدت کاهش دهد. فیکساتورهای سنتی در نهایت بی رنگ می شوند. به همین دلایل ، برخی از پاستلیست ها از استفاده از ماده ثابت کننده اجتناب می کنند ، مگر در مواردی که پاستل بیش از حد کار کرده باشد و دیگر سطح پاستل را نگه ندارد. ماده ثابت کننده "دندان" را بازیابی می کند و می توان از روی آن پاستیل بیشتری استفاده کرد. این دندان سطح نقاشی است که پاستل ها را نگه می دارد ، نه یک ماده ثابت کننده. پشتیبانی ساینده از نیاز به استفاده از ماده ثابت کننده بیشتر به این روش جلوگیری کرده یا آن را به حداقل می رساند. SpectraFix ، یک ماده ثابت کننده کازئین مدرن که در بطری مه پمپ مخلوط می شود یا به عنوان کنسانتره ای که با الکل مخلوط می شود ، مخلوط می شود ، سمی نیست و رنگ های پاستلی را تیره یا کسل کننده نمی کند. با این حال ، استفاده از SpectraFix به دلیل استفاده از بطری مه پمپ به جای قوطی اسپری آئروسل ، برخی از تمرینات را انجام می دهد. به راحتی می توانید از SpectraFix بیش از حد استفاده کنید و حوضچه های مایع به جا بگذارید که ممکن است قسمت های رنگی را حل کند. همچنین خشک شدن آن نسبت به فیکساتورهای اسپری معمولی بین لایه های سبک کمی بیشتر طول می کشد. گلاسین (کاغذ) توسط هنرمندان برای محافظت از آثار هنری ذخیره و حمل می شود. برخی از کتابهای با کیفیت خوب از کاغذهای پاستل نیز شامل گلاسه برای جدا کردن صفحات هستند.

تکنیک های پاستل از آنجا که محیط مخلوط شده و مستقیماً روی سطح کار مخلوط می شود ، می تواند چالش برانگیز باشد ، و بر خلاف رنگ ، قبل از استفاده از سطح ، نمی توان رنگ ها را روی یک پالت آزمایش کرد. خطاهای پاستل را نمی توان با روش نقاشی خطای رنگ پوشش داد. آزمایش با محیط پاستل در مقیاس کوچک به منظور یادگیری تکنیک های مختلف ، به کاربر دستور بهتری نسبت به ترکیب بزرگتر می دهد. [7] پاستل برخی از تکنیک های مشترک با نقاشی را دارد ، مانند مخلوط کردن ، ماسک زدن ، ایجاد لایه هایی از رنگ ، اضافه کردن لهجه ها و برجسته سازی و سایه زدن. بعضی از تکنیک ها مشخصه های پاستل و ترسیم کننده های مختلف مانند زغال و سرب هستند ، به عنوان مثال ، جوجه ریزی و تقاطع و درجه بندی. سایر تکنیک ها مخصوص محیط پاستل است. زمینه های رنگی: استفاده از یک سطح کار رنگی برای ایجاد جلوه ای مانند نرم کردن رنگ های پاستیل یا کنتراست خشک شویی: پوشاندن سطح وسیعی با استفاده از ضلع وسیع چوب پاستل. از یک توپ پنبه ای ، حوله کاغذی یا برس می توان برای پخش نازک و یکنواخت رنگدانه استفاده کرد. پاک کردن: برداشتن رنگدانه از ناحیه با استفاده از پاک کن خمیر یا ابزار دیگر پر زدن Frottage ایمپاستو: پاستل به اندازه کافی ضخیم است که می تواند یک بافت یا نقش برجسته را ایجاد کند تندرست کردن مقاومت در برابر تکنیک ها خراشیدن غر زدن Sfumato Sgraffito استیپلینگ زمینه های بافتی: استفاده از بافت کاغذ درشت یا صاف برای ایجاد اثر ، روشی که اغلب در نقاشی با آبرنگ نیز استفاده می شود مسواک زدن مرطوب است..

پاستیل یک محیط خشک است و مقدار زیادی گرد و غبار ایجاد می کند ، که می تواند باعث تحریک تنفسی شود. به طور جدی تر ، پاستل ها از همان رنگ های موجود در رنگ های هنرمندان استفاده می کنند که بسیاری از آنها سمی هستند. به عنوان مثال ، قرار گرفتن در معرض رنگدانه های کادمیوم ، که رنگ های زرد ، نارنجی و قرمز روشن و رایج هستند ، می تواند منجر به مسمومیت با کادمیوم شود. هنرمندان پاستل ، که از رنگدانه ها بدون اتصال دهنده قوی رنگ استفاده می کنند ، به ویژه در معرض چنین مسمومیتی هستند. به همین دلیل ، بسیاری از پاستیل های مدرن با استفاده از جایگزینی های کادمیوم ، کروم و سایر رنگدانه های سمی ساخته می شوند ، در حالی که نام رنگدانه های سنتی را حفظ می کنند.

             « تاریخچه پاستل»

هنر پاستل در تاریخ هنر ویرایش تولید پاستیل از قرن پانزدهم آغاز شد. رسانه پاستل توسط لئوناردو داوینچی ذکر شده است ، که پس از ورود این هنرمند به میلان در سال 1499 از هنرمند فرانسوی ژان پرئال اطلاع یافت. پاستل گاه به عنوان وسیله ای برای مطالعات مقدماتی توسط هنرمندان قرن شانزدهم ، به ویژه فدریکو باروکی ، مورد استفاده قرار می گرفت. اولین هنرمند فرانسوی متخصص در پرتره های پاستلی ، ژوزف ویوین بود. در طول قرن هجدهم ، این رسانه برای نقاشی پرتره مد می شود ، گاهی اوقات در یک روش مخلوط با گواش. پاستل رسانه مهمی برای هنرمندانی چون ژان باتیست پرونو ، موریس کوئنتین دو لا تور (که هرگز با روغن نقاشی نکرد) ، و روزالبا کاریرا بود. نقاشی های پاستل هنوز زنده و پرتره های ژان باتیست-سیمئون شاردن و همچنین آثار هنرمند سوئیسی-فرانسوی ژان اتین لیوتارد بسیار مورد تحسین قرار گرفته اند. در انگلستان قرن هجدهم ، تمرین کننده برجسته جان راسل بود. در استعمار آمریكا ، جان سینگلتون كوپلی از پاستل گاهی برای پرتره استفاده می كرد. در فرانسه ، پاستل برای مدت کوتاهی در طول انقلاب و پس از آن محبوبیت پیدا نکرد ، زیرا این رسانه با بیهودگی رژیم آنسین شناخته شد. در اواسط قرن نوزدهم ، هنرمندان فرانسوی مانند اوژن دلاکروا و به ویژه ژان فرانسوا میلت مجدداً از پاستل استفاده قابل توجهی می کردند.  هموطن آنها oudouard Manet تعدادی پرتره را به صورت پاستلی روی بوم نقاشی کرد ، زمینی غیرمتعارف برای این رسانه. ادگار دگا در تکنیک پاستل مبتکر بود و تقریباً پس از سال 1885 که رسانه اصلی وی شد ، از آن تقریباً با قدرت بیانگرایی استفاده کرد. Odilon Redon تعداد زیادی از آثار را در پاستل تولید کرد.

جیمز ابوت مک نیل ویستلر در حدود سال 1880 مقداری پاستل تولید کرد ، از جمله مجموعه ای از آثار مربوط به ونیز ، و این احتمالاً به شور و شوق رو به رشد این رسانه در ایالات متحده کمک کرده است. [12] به طور خاص ، او نشان داد که چند سکته مغزی برای برانگیختن یک مکان یا جو مورد نیاز است. مری کسات ، هنرمند آمریکایی فعال در فرانسه ، امپرسیونیست ها و پاستیل را به دوستان خود در فیلادلفیا و واشنگتن معرفی کرد. براساس تاریخچه تاریخ هنر موزه متروپولیتن: نقاشی های آمریکایی قرن نوزدهم: [در میان هنرمندان آمریکایی] تا حد زیادی گرافیکی ترین و در عین حال با نقاشی ترین دستمال استفاده از پاستل مربوط به کاسات در اروپا بود ، جایی که او با مربی اش ادگار دگا از نزدیک در رسانه کار کرده بود و با شدت لحظات خانوادگی مانند در مادر بازی با کودک.

در ساحل شرقی ایالات متحده ، انجمن نقاشان در پاستل در سال 1883 توسط ویلیام مریت چیس ، رابرت بلوم و دیگران تاسیس شد. سازمان Pastellists ، به رهبری لئون دابو ، در اواخر سال 1910 در نیویورک سازماندهی شد و از جمله اورت شین و آرتور بوون دیویس بود. در ساحل غربی آمریکا ، هنرمند و معلم تأثیرگذار پدرو جوزف د لموس ، که به عنوان مدیر ارشد م ofسسه هنری سانفرانسیسکو و مدیر موزه و گالری هنری دانشگاه استنفورد خدمت می کرد ، پاستل ها را در نمایشگاه های منطقه محبوب کرد. از سال 1919 ، د لموس مجموعه ای از مقاله ها را در مورد "نقاشی" با پاستل منتشر كرد ، كه شامل نوآوری های برجسته ای مانند اجازه دادن به شدت نور در موضوع برای تعیین رنگ متمایز كاغذهای گذاشته شده و استفاده از اپتیك های خاص برای ساخت "طرح های شبانه" است. ”در دو موقعیت شهری و روستایی. صحنه های شبانه او که اغلب در مطبوعات "مناظر رویایی" خوانده می شدند ، تحت تأثیر نمادگرایی فرانسه و به ویژه اودیلون ردون قرار گرفتند. بسیاری از هنرمندان مدرن به دلیل طیف گسترده ای از رنگهای روشن ، مورد علاقه پاستل ها قرار گرفته اند. از هنرمندان برجسته مدرن که در زمینه پاستیل فعالیت گسترده ای داشته اند می توان به فرناندو بوترو ، فرانچسکو کلمنته ، دانیل گرین ، ولف کان و آر. بی کیتاژ اشاره کرد.

          « روش کار با پاستل »

انتخاب شروع نقاشی پاستلی تصمیم ساده ای است. با این وجود انتخاب لوازم خود کمی دشوارتر است. شما ممکن است انتظار داشته باشید که یک نوع محصولات پاستیل را به فروشگاه لوازم هنری محلی خود برسانید اما کشف کرده اید که دو نوع بسیار متفاوت وجود دارد: روغن و نرم. بیایید تفاوت های آنها را بررسی کنیم تا بتوانید تعیین کنید کدام یک برای پروژه شما بهترین است. پاستل های نرم ، متداول ترین پاستل ها ، با ترکیبی از گچ سفید ، رنگدانه و صمغ عربی ساخته می شوند ، که به آن مات خشک تر می شود. پاستل های نرم به سطح نمی چسبند و اجازه می دهند سطح آن را مسواک بزنند. از طرف دیگر ، پاستیل های روغن مانند رنگ های روغنی هستند اما کاملاً خشک و سفت نمی شوند. مانند نقاشی رنگ روغن ، می توان پاستل های روغن را کار و نازک کرد. آنها تمایل به سازگاری خامه ای ، مومی مانند دارند. پاستل های روغنی رنگ شدیدی ایجاد می کنند در حالی که پاستیل های نرم رنگ ملایم تر و لطیف تری دارند. هر دو نوع پاستل بر روی هر سطحی کار خواهد کرد اما یک کاغذ با بافت (”دندان”) باعث می شود که پاستل به سطح بچسبد که دستیابی به آن در یک سطح صاف دشوار است. هنگام استفاده از پاستل های روغنی ، سطح باید با gesso آماده شود تا اتصال دهنده های مومی جذب رشته های الیاف کاغذ نشوند. این باعث می شود که رنگ پاستیل شما کسل کننده نباشد. هر دو نوع پاستیل روغنی و نرم اثرات بسیار متفاوتی دارند و در انتخاب یکی از این موارد به انتخاب شخصی شما بستگی دارد. اگر بیشتر به نقاشی رنگ روغن علاقه دارید و عاشق مخلوط کردن رنگ برای به دست آوردن بافت و رنگ منحصر به فرد هستید ، ممکن است از پاستل های روغنی طرفداری کنید. اگر نقاشی های سبک تر مانند آبرنگ یا جوهر را ترجیح می دهید و از رنگ های آماده و طراحی لذت می برید ، ممکن است پاستیل های ملایم انتخاب شما باشد..

به خاطر داشته باشید که پاستل های محلول در آب نیز وجود دارند که هم در روغن و هم در پاستل های نرم وجود دارند. پاستل های محلول در آب می توانند با آب نازک یا مخلوط شوند. اگر می خواهید به یک شستشوی آبرنگ مانند دست پیدا کنید ، این نوع پاستل عالی است.

در جمع بندی پاستل ها را به ۴ دسته تقسیم می‌کنیم.

۱_ پاستل روغنی/ 

حالتی خمیری و نرم دارد و نسبت به سایر پاستل ها پر رنگ تر است.سطح کار باید صاف باشد.پاستل روغنی حالت براقی را روی کار ایجاد میکند.

۲_ پاستل زغالی / 

در دو نوع رنگی و مشکی تولید میشود و درجه سختی متوسطی دارد.بهتر است کاغذ زیرین دارای زبری باشد و از کاغذ گلاسه استفاده کنید.این نوع پاستل فاقد چربی است و به راحتی از روی پارچه پاک میشود.بهتر است برای ثبات این پاستل روی کاغذ از فیکساتور استفاده نمایید.

۳_ پاستل گچی ( سخت ) / 

از ترکیب رنگدانه گچی و نوعی چسب تولید میشود.برای استفاده از این نوع پاستل نیاز است که فشار بیشتری برای ایجاد طرح استفاده شود.کار با پاستل گچی ساده نیست و نیاز به مهارت دارد..

۴_ پاستل مدادی / شبیه به پاستل گچی است که نسبت به آن مقداری نرم تر است..باید در نظر داشته باشید به طور کلی بهتر است پس از استفاده از پاستل برای ماندگاری بیشتر آن از فیکساتور استفاده کنید.برای این نوع پاستل بهتر است از بوم کرباس استفاده کنید.

09171205271 مقدم

09151154934 ارتباط اینترنتی (تلگرام+واتساپ+ایمو)

http://www.shimis.ir (به سایت اصلی مراجعه بفرمایید)

http://4mul.com/

http://chasb0ta100.blogfa.com/

www.shimis.ir

http://4mul.com/

www.sshimis.blogfa.com

www.formol4934.blogfa.com

http://afghan49.blogfa.com

فرمول تولید پاستل روغنی+فرمول ساخت پاستل روغنی+روش تولید پاستل روغنی+روش ساخت پاستل روغنی+نحوه‌ تولید‌ پاستل روغنی+نحوه ساخت پاستل روغنی+آموزش ساخت پاستل روغنی+آموزش تولید پاستل روغنی+شیوه تولید پاستل روغنی+شیوه ساخت پاستل روغنی+فرمولاسیون تولید پاستل+ فرمول تولید پاستل گچی+فرمول ساخت پاستل گچی+روش تولید پاستل گچی+روش ساخت پاستل گچی+نحوه تولید پاستل گچی+نحوه ساخت پاستل گچی+آموزش ساخت پاستل گچی+شیوه تولید پاستل گچی+شیوه ساخت پاستل گچی+فرمول تولید پاستل مدادی+فرمول ساخت پاستل مدادی+روش تولید پاستل مدادی+روش ساخت پاستل مدادی+نحوه تولید پاستل مدادی+نحوه ساخت پاستل مدادی+آموزش ساخت پاستل مدادی+شیوه تولید پاستل مدادی+شیوه ساخت پاستل مدادی+فرمول تولید پاستل زغالی+ذقالی+زقالی+ذغالی+فرمول ساخت پاستل زغالی+روش تولید پاستل زغالی+روش ساخت پاستل زغالی+نحوه‌ ساخت پاستل زغالی+نحوه‌ تولید‌ پاستل زغالی+آموزش تولید پاستل زغالی+آموزش ساخت پاستل زغالی+شیوه تولید پاستل زغالی+شیوه ساخت پاستل زغالی+چگونگی تولید پاستل زغالی+مراحل تولید پاستل زغالی+ترکیبات پاستل+مواد اولیه+تهیه مواد اولیه+تولید بدون دستگاه+تولید آسان+تولید‌ در منزل+آموزش آنلاین+درصد ترکیب مواد اولیه+طرز تهیه+طرز استفاده+طریقه استفاده+طریقه مصرف+کاغذ مناسب پاستل+کاربرد پاستل